Ayden Mason Bezzina*
Op 21 november 2019 blies Ayden 2 kaarsjes uit op zijn taartje, terwijl hij op wereldreis was met zijn ouders en zusje Emma (toen 4 jaar) in Nieuw Zeeland. ‘Happy birthday’ werd luidkeels gezongen, net als ‘lang zal hij leven’. Een liedje die vandaag de dag een totaal andere lading heeft gekregen, want de volgende dag gingen we met Ayden naar de eerste hulp...
De wereldreis startte enkele weken daarvoor in Thailand: Ayden leek een geboren avonturier en genoot met volle teugen. Zijn mooie blonde krullen trok de aandacht van lokale inwoners en hij groette iedereen met een grote lach op zijn gezicht. Enkele weken later, in Singapore, werd Ayden ziek. Hij had last van koorts en buikpijn. Een arts constateerde een buikinfectie en schreef antibiotica voor. Hij knapte ervan op, maar twee weken later was hij weer niet lekker en vermoedde een arts een luchtweginfectie. Een tweede antibiotica kuur volgde. Daar knapte hij weer aardig van op, maar voor ons gevoel niet genoeg en we merkten dat hij nog steeds kortademig was. We namen hem mee naar de eerste hulp in Rotorua (Nieuw-Zeeland). Ook de dienstdoende arts vertrouwde het niet en dacht aan een longontsteking. Na een lange dag kregen we het nieuws wat geen enkele ouder ooit zou moeten horen… De reis eindigde abrupt en Ayden werd met zijn moeder per helikopter naar Auckland vervoerd.
Na enkele dagen kregen we de finale diagnose: Neuroblastoom stage 4. Onze levens zouden nooit meer hetzelfde zijn, maar Ayden zorgde ervoor dat we positief bleven. Hij kreeg zijn eerste chemokuur in Nieuw-Zeeland en tegelijkertijd een borst drain. Zijn borstkas zat vol met vocht, rondom de tumor. Toen hij na enkele weken stabiel genoeg was, vlogen we onder medische begeleiding terug naar Nederland.
Ayden onderging in totaal 7 chemokuren, maar dit mocht niet baten. De kanker was stabiel, maar de uitzaaiingen, noch de tumor werden niet kleiner. Dit tot onze grote verbazing en ongeloof, want Ayden was ondertussen weer een hartstikke actief jongetje. In het Prinses Máxima Centrum ging hij met plezier naar de peutergym, rende de gangen door en had amper complicaties van de kuren, wat ervoor zorgde dat hij tussen de kuren door bijna altijd 'gewoon' thuis was. Hij stond ’s ochtends als eerste klaar om zijn zusje naar school te brengen en vond het heerlijk om met zijn treinen, brandweerwagens, (water)ballonnen te spelen en genoot van Fireman Sam filmpjes en muziek. Hij sprak een mix van Engels (zijn vader komt uit Australië) en Nederlands, wat tot grappige gesprekken in het ziekenhuis zorgde.
Ayden startte in Mei 2020 met de zogenaamde ‘Veritas study’ voor ‘very high risk neuroblastoma’ patiëntjes. De eerste fase van de studie betreft drie lage dosis chemokuren. Na twee kuren kreeg Ayden echter last van pijn in zijn benen en bleek dat de kanker, door de therapie heen, verder gegroeid was. Artsen konden niets meer voor hem doen. Begin juni onderging hij nog eenmalig radiotherapie om een dwarslaesie te voorkomen. In zijn laatste weken heeft Ayden nog ontzettend genoten van buiten spelen, bezoek van de brandweer, dierentuin, strand en was omringd door familie en vrienden. Op 1 juli 2020 is Ayden overleden. Er was zoveel in het leven waar Ayden van genoot, wat hadden we graag gewild dat hij langer bij ons had kunnen blijven, zonder pijn.
We love you so much Aydie!
Joyce en Jarrod Bezzina
September 2020
