Kay Manuel Lansink*
Op 9 September 2006 wordt Kay geboren. Wat een prachtige, gezonde en blije baby was hij toch. Alles ging prima en Kay zat lekker in zijn vel. Half Juli 2008 wordt Kay plotseling wat moe, en gedraagt zich anders dan normaal, dit was zeker geen griepje. De huisarts kan de oorzaak niet vinden en na een antibioticakuur die geen verbetering bracht wordt Kay doorverwezen naar de kinderarts. De kinderarts voelt iets ongewoons in zijn buikje en bekijkt het op een echo. De woorden " Het is niet goed, je zoon heeft kanker en jullie moeten onmiddellijk per ambulance naar het AMC in Amsterdam" zal ik nooit meer vergeten.
Aangekomen in Amsterdam wordt het snel duidelijk dat het om een neuroblastoom stadium 4 gaat en er wordt onmiddellijk gestart met chemokuren. Kay voelde zich, ondanks de zware behandeling, best goed en alle controles wezen uit dat hij eind November geopereerd kon worden om het stukje resttumor te verwijderen. Kay mocht voor de operatie nog even lekker naar huis, en daar genoot hij van (En ik natuurlijk ook) Enkele dagen voor de operatie wordt besloten om toch nog even een scan te maken, helaas waren daar nieuwe uitzaaiingen op de zien. De arts heeft snel besloten tot overgaan op bestraling, Deze bestraling heeft niet meer mogen baten. Kay voelde zich al maar slechter, bloedtransfusies gaven geen extra kwaliteit van leven meer, daarom is besloten alle behandeling te staken en over te gaan op pijnbestrijding. Het ergste wat je kan overkomen is het zien lijden van je kind, wat heeft het knaapje gevochten om bij ons te mogen blijven.
Op 22 februari 2009 is Kay overleden, heel rustig... met een lach op zijn gezicht... Kay, mijn oudste zoon, mijn stoertje, held en grote voorbeeld.
Steffanie Lansink (mama)
Mei 2012
