Ryan Harlaar*
Ryan Harlaar (20-8-1998) was een gezonde, stevige Hollandse jongen, groeide goed en alles liep zoals het zou moeten. In de zomer van 2001, bijna 3 jaar was hij nu, kwamen er vage klachten. Hij begon minder te eten, was snel moe, had koortspieken die snel kwamen en net zo snel ook weer verdwenen.
Hij wilde zelfs 's middags weer slapen. Na een bezoek aan de huisarts werden we na de bloeduitslag doorgestuurd naar het ziekenhuis voor een longfoto. Die werd gelijk bekeken en de radioloog wilde nu ook meteen een echo maken van zijn buikje. Er bleek een tumor in zijn buikje te zitten van ca. 10 bij 15 cm!! Onze wereld stortte in!
De volgende dag zaten wij met Ryan in het VUMC te Amsterdam en na een kleine week onderzoek kregen we de uitslag; Ryan heeft een neuroblastoom, onvoorstelbaar!! Er werd gestart met inwendige bestralingen, die behandeling heeft Ryan 2 keer gehad, met 4 tot 5 dagen verblijf in een zogenaamde “lood” kamer, zwaar, maar hij heeft het zo goed gedaan!!
Het positieve resultaat was dat de tumor met ca. 70% was geslonken, en dus nu beter operabel was. Januari 2002 zou het restant van de tumor uit zijn lijfje verwijderd worden, een moeilijke en zware operatie (8 uur durend), maar het resultaat was goed te noemen, alles was er voor het oog uitgehaald! Na de operatie bleek echter dat beide nieren schade hadden opgelopen, een was beschadigd door het neuroblastoom en de ander door complicaties. Uiteindelijk hield hij slechts 25% van zijn totale nier capaciteit over, dus op een zwaar dieet verder.
Al snel ging het weer slechter met Ryan, hij kreeg weer koorts en pijn, en na onderzoek kwam de volgende klap, uitzaaiingen! Wat een gigantische tegenslag, alsnog dus chemokuren, wat niet bevorderlijk is voor je nierfunctie…
De chemokuren sloegen goed aan, de pijn ging weg en Ryan kon weer gewoon staan, zonder pijn! Een openbaring voor hem.
Na nog een 3-tal kuren kwam de neuroblastoom echter gewoon weer keihard terug, de finale klap!
We hebben Ryan nog ca. 6 weken in ons midden gehad, maar uiteindelijk is hij op 10 december 2002 overleden.
Wat onze Ryan allemaal heeft moeten doorstaan is ongeloofelijk, evenals zijn vechtlust over de gehele 14 maanden tijdens de behandelingen van zijn ziekte. Met diep respect voor hem kijken wij daar op terug, wat een dapper mannetje!
Lieve Ryan, we missen je nog elke dag!
Theo Harlaar en je broer Stefan Harlaar
