#39 | Naar effectieve cellulaire immuuntherapie om therapieresistente neuroblastoom te bestrijden

Elk jaar wordt bij 20 tot 25 kinderen de diagnose neuroblastoom gesteld. Dit is een kwaadaardige tumor die vaak uitgroeit in de bijnieren. Meer dan de helft (~60%) van de kinderen heeft een vorm die zeer moeilijk te behandelen is. Ondanks een intensieve behandeling met onder andere chemotherapie, chirurgie, bestraling en immunotherapie komt bij 50% van die kinderen de tumor binnen enkele jaren weer terug. In de meeste gevallen is dan geen genezing meer mogelijk. In het Prinses Máxima Centrum hebben we daarom de handen ineengeslagen om alle beschikbare expertise optimaal te benutten om de zorg voor kinderen met neuroblastoom te verbeteren.

Er zijn al grote stappen gezet in eerdere, door Villa Joep mogelijk gemaakte projecten:

• We zijn erachter gekomen dat er meerdere soorten neuroblastoomcellen bestaan waarvan een deel zich maar weinig van de huidige behandeling aantrekt. Die cellen groeien opnieuw uit. De nieuwe therapie moet dus juist die cellen herkennen en vernietigen.
• Ook snappen we steeds beter hoe die neuroblastoomcellen zich verstoppen voor het immuunsysteem, maar ook hoe we ze weer zichtbaar kunnen maken. Als we dat voor elkaar hebben, kan immunotherapie beter werken.
• In ons meest recente onderzoek hebben we gevonden dat er in neuroblastoomcellen eiwitten gemaakt worden die niet in normale cellen voorkomen. We willen daarom immuuncellen programmeren om die nieuw ontdekte neuroblastoom eiwitten te herkennen en de neuroblastoomcellen te vernietigen.

We doen dit in verschillende stappen:

1. Eerst onderzoeken we hoe belangrijk die eiwitten zijn voor de neuroblastoomcellen zelf. Als blijkt dat bepaalde eiwitten zorgen voor de overleving van neuroblastoomcellen, dan zijn dat optimale kandidaten om met de geprogrammeerde immuuncellen aan te vallen.
2. Ook moeten we weten welk stukje van het eiwit aan de buitenkant van de cel z’n kop opsteekt als een soort ‘vlaggetje’, zodat we de immuuncellen kunnen programmeren om precies dit ‘vlaggetje’ te herkennen.
3. We onderzoeken hoe we die herkenning zo goed mogelijk kunnen maken. We selecteren als het ware de beste verrekijker voor de immuuncellen, gespecialiseerd om ‘vlaggetjes’ van neuroblastoom te herkennen. Vervolgens programmeren we ze om als ‘jagers’ op pad te gaan in het lichaam van de patiënt en de tumorcellen doelgericht aan te vallen.

Omdat deze aangepaste immuuncellen zich zo specifiek richten op de neuroblastoomcellen, is er relatief weinig schade aan normale cellen en zijn er minder bijwerkingen dan bij chemotherapie. Zo hopen we weer een flinke stap verder te komen om meer kinderen te genezen, met een zo optimaal mogelijke kwaliteit van leven.

Projectgegevens